انحراف چشم یا استرابیسم
استرابیسم نوعی مشکل چشمی است که در آن چشمها در یک امتداد نبوده، وضعیت ناهمگونی نسبت به یکدیگر داشته و نگاه آنها به جهات مختلف است. در حالیکه یک چشم مستقیما به سمت جلو نگاه میکند چشم دیگر به سمت داخل، خارج، بالا و یا پایین چرخیده است.
چشم چرخیده بعضی اوقات به وضعیت اصلی و مستقیم برگشته و بر عکس چشم مستقیم از موقعیت خود خارج میشود (شکل ۱-۶). این ناهمگونی ممکن است دایمی بوده و یا صرفأ بعضی اوقات وجود داشته باشد.
شکل ۱-۶: استرابیسم؛ درحالیکه یک چشم مستقیما به سمت جلو نگاه میکند چشم دیگر به سمت داخل، خارج،بالا و یا پایین چرخیده است.
استرابیسم در میان گروه سنی اطفال مشکل شایعی بوده و در 4% کودکاندیده میشود ولی ممکن است زمان بروز آن در سنین بالاتر نیزباشد. شیوع آن در پسر و دختر به یک نسبت بوده و گاهی سابقه فامیلی نیز وجود دارد.چنانچه راستای چشم منحرف به سمت داخل (در جهتبینی باشد استرابیسم «همگرا» نامیده میشود که معمولاً در بچهها شایعتر است. برعکس اگر راستای چشم منحرفبه سمت خارج باشد، انحراف چشم از نوع «واگرا» بوده که شیوع کمتری دارد.
الف) ایزوتروپی(همگرایی یا انحراف چشم به داخل)
ایزوتروپی در واقع انحراف چشم منحرف به سمت داخل بوده (شکل ۲-۶ چپ) و شایعترین نوع استرابیسم در شیرخواران است. کودکان خردسال مبتلا به ایزوتروپی هیچگاه از هر دو چشم خود بطور همزمان استفاده نمیکنند.
شکل ۲-۶: ایزوتروپی (چپ) انحراف چشمهابه سمت داخل؛ اگزوتروپی (راست) انحراف چشم به سمت خارج
ایزوتروپی تطابقی شکل شایع ایزوتروپی است که بیشتر در کودکان دارای عیب انکساری دوربینی در سنین ۲ سال یا بالاتر اتفاق میافتد. کودک در سنین پایین، قادر است برای جبران دوربینی، تلاش تطابقی خود را افزایش دهد ولی این کار مشخصأ سبب انحراف چشمهابه سمت داخل میشود.
ب) اگزوتروپیه (واگرایی یا انحراف چشم به خارج)
خارج کمک میکند ولی در اکثر موارد لازم است نوعی عمل جراحی صورت گیرد.
اگزوتروپی، یا انحراف چشم منحرف به سمت خارج، نوع دیگر شایع استرابیسم است (شکل ۲-۶ راست). این حالت بیشتر زمانی اتفاق میافتد که کودک روی شیئی در دور دست تمرکز میکند. اگزوتروپی اغلب متناوب بوده ومخصوصاً بعد از چرت زدن، بیماری یا خستگی کودک بروز میکند. والدین اظهار میدارند که کودک در مقابل نور آفتاب یک پلک خود را جمع میکند. گر چه عینک، ورزش چشمی یا منشور در این حالت نیز به کنترل چرخش چشم به سمت خارج کمک میکند ولی در اکثر موارد لازم است نوعی عمل جراحی صورت گیرد.
علل:
به دیواره خارجی هر چشم، شش عضله چسبیده است که مسئولیت کنترل حرکات آنرا را بعهده دارند. دو عضله چشم را به سمت راست یا چپ میبرند و چهار عضله دیگر مسئولیت حرکت چشم به سمت بالا و پایین و یا کنترل حرکات مورب را بعهده دارند. برای تمرکز هر دو چشم بروی یک نشانه مشخص، لازم است تمامی عضلات چشم با یکدیگر و با عضلات همکار چشم مقابل هماهنگ باشند. هر علتی که در این هماهنگی اختلال ایجاد کند میتواند منجر به استرابیسم شود.
نقش کنترلی مغز بر عضلات چشم نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. بنابراین کودکان مبتلا به اختلالات مغزی از قبیل فلج مغزی، عقب افتادگی ذهنی و تومورهای مغزی اغلب دچار استرابیسم میشوند. عواملی مانند عیوب انکساری، آب مروارید، صدمات چشمی و… که منجر به کاهش بینایی شود میتواند عاملی برای استرابیسم باشد.
در بزرگسالان علل انحراف چشم شامل انحراف چشم باقی مانده از کودکی که تشدید شده است، بیماریهای اعصاب مغزی، بیماریهای عضلات مانند بیماری چشمی وابسته به اختلالات تیروئیدی و… میباشند.
علائم و نشانهها:
اصلیترین علامت استرابیسم، در واقع چشمی است که در جای خود قرار ندارد. گاهی طفل در نور آفتاب یک چشمخود را میبندد و گاه با کج کردن سر خود به یک موقعیت بخصوص، تلاش میکند که از هر دو چشم خود استفاده کند. خستگی شدید چشم و سردرد در حین فعالیت چشمی و فقدان رویت عمق مناسب نیز از علائم انحراف چشم است.بالغینی که دچار استرابیسم میشوند اغلب دچار دوبینی شدید میشوند.
تشخيص:
لازم است تمام کودکان در طی دوره شیرخواری یا سنین قبل از مدرسه توسط پزشک خانواده، متخصص اطفال یا چشم پزشک معاینه و مشکلات احتمالی او تشخیص داده شود. این موضوع بویژه در مواردی که عضو دیگری از خانواده مبتلا به استرابیسم یا آمبلیوپی(تنبلی چشم) است اهمیت بیشتری پیدا میکند. در شیرخواران اغلب درک اختلاف بین انحراف ظاهری دو چشم از استرابیسم واقعی مشکل است. متقابلا در کودکان کم سن و سال بینی پهن و عریض و چین پوستی قسمت داخلی پلک سبب میشود که در نگاه به چپ و راست چشمها مخفی شده و بدین ترتیب منحرف بنظر برسند؛ این انحراف ظاهری بتدریج و با رشد کودک بهبود مییابد و حال آنکه استرابیسم واقعی ارتباطی با رشد کودک ندارد. در این میان چشم پزشک بخوبی قادر به تمایز بین استرابیسم واقعی و کاذب است. بعد از انجام یک معاینه کامل چشمی شامل مطالعه دقیق قسمتهای داخلی، چشم پزشک درمان مناسب اپتیکی، طبی یا جراحی را انتخاب خواهد نمود.
در بزرگسالانی که بتازگی دچار انحراف چشم شدهاند بررسی کامل سیستم مغزی، حدقه و عضلات چشمی لازماست.
شکل ۳-۶: بستن چشم بهتر جهت تقویت بینایی چشم آمبلیوپیک (چشمی که تنبلی دارد) در استرابیسم کودکان
شکل ۴-۶: جراحی استرابیسم با عقب کشیدن عضله تضعیف شده کوتاه کردن آن. این عمل سبب صاف شدن چشم میشود.
توصیهها:
ـ رشد کودک به خودی خود استرابیسم را درمان نمیکند.
ـ موثر ترین زمان درمان استرابیسم، زمانی است که کودک در سنین پایینی به سر میبرد.
ـ مستقیم نمودن چشمها در هرسنی امکان پذیر است ودر این جریان حداقل دید جانبی بهبود خواهد یافت.
ـ درمان استرابیسم ممکن است بدون جراحی و با استفاده از قطرههای چشمی، تمرینات چشمی و یا عینک نیز انجام گیرد.
ـ دستورالعملهای استفاده از پد را به درستی و با دقت دنبال کنید. اگر بچه شما به درستی از پد استفاده نکند در بزرگسالی دچار کاهش بینایی دائمی در یک چشم که تنبلی چشم نامیده میشود خواهد شد.
ـ درمان استرابیسم حتی در بزرگسالان تنها به منظور زیبایی انجام نمیشودبلکه در ارتباطات فردی نیز تأثیر بسزایی دارد.
پیشگیری و درمان:
اهداف درمان استرابیسم شامل حفظ دید، مستقیم کردن چشمهاو بازگرداندن دید دو چشمی است. بسته به علت استرابیسم، درمان ممکن است بصورت تجویز عینک، برداشتن کاتاراکت (آب مروارید) یا اصلاح سایر علل زمینهای ایجاد انحراف و یا تغییر دادن موقعیت عضلات نامتعادل چشم باشد. اغلب بستن چشم بهتر جهت تقویت بینایی چشم آمبلیوپیک (چشمی که تنبلی دارد) در کودکان ضروری خواهد بود (شکل ۳-۶). اگر دید چشمی که انحراف داردضعیف بوده ولی هیچ آسیبی در پشت چشم وجود نداشته باشد، گذاشتن یک پوشش روی چشم سالم سبب میشود که کودک با استفاده از چشم منحرف شده، بینایی آن را بهبود بخشد. برخلاف کودکان، بستن چشم در بزرگسالان بینتیجه خواهد بود.
اگر استرابیسم درمان نشود، حتی اگر تنبلی چشم درمان گردد تکامل دید و درک عمق در مغز رخ نخواهد داد. ضمنا با توجه به اینکه عمده انتقال احساسات و عواطف و ایجاد ارتباط بین انسانها از طریق چشمها صورت میگیرد، مبتلایان به انحراف چشم در ایجاد ارتباط با دیگران دچار مشکل نخواهد شد.
در صورت نیاز، جراحی زمانی انجام میشود که دید چشم منحرف شده، بهبود یافته باشد. هرچه جراحی در سنین پایینتری انجام شود شانس تامین دید دو چشمی و درک عمق بیشتر خواهد بود.
جراحی استرابیسم در واقع ایجاد برشی کوچک در بافت پوشاننده چشم است که به چشم پزشک امکان میدهد تا به عضلات زیرین این بافت دسترسی پیدا کند. هیچگاه و در جریان هیچ نوع عمل جراحی، کره چشم از محل خود خارج نمیشود. اینکه کدام عضلات تحت عمل جراحی قرار گیرند بستگی به جهت چرخش چشم دارد. گاهی اوقات نیز لازم است هر دو چشم تحت عمل جراحی قرار گیرد.
جهت جراحی استرابیسم در اطفال، بیهوشی عمومی ضرورت دارد در عوض جراحی بزرگسالان با بیحسی موضعی امکان پذیر است. در طول جراحی، ملتحمه (بخش شفافی که روی سفیدی چشم را میپوشاند) برای نمایانکردن عضلاتی که کنترل حرکات چشم را برعهده دارند کنار زده میشود. عضله با عقب کشیدن تضعیف شده و با کوتاه کردن تقویت میشود. این عمل سبب صاف شدن چشم شده و سپس ملتحمه به جای خود برگردانده و توسط بخیههای قابل جذب دوخته میشود (شکل ۴-۶).
کودک بعد از جراحی کمی احساس ناراحتی و درد میکند که میتوان با ضد دردهای ساده آن را تسکین داد. قرمزی ایجاد شده در چشم نیز به تدریج ظرف چند هفته بهبود مییابد. علیرغم استفاده از بیهوشی عمومی کودکمیتواند در همان روز عمل از بیمارستان مرخص شود.
جراحی، دید کودک را بهبود نمیبخشد بنابراین ممکن است بعد از عمل همچنان نیاز به عینک و بستن چشم باشد.
جراحیهای انحراف چشم بزرگسالان میتواند با بیحسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام شود و طی آن از بخیههای قابل تنظیم استفاده میشود که به طور دائم گره زده نمیشوند. اگر بعد از عمل همچنان انحراف چشم وجود داشته با تجویز قطرههای بیحسی موضعی بخیهها تا زمانی که چشمها در وضعیت مناسب و صحیح قرار گیرند، تنظیم میشوند. استفاده از بخیههای قابل تنظیم شانس موفقیت جراحی را از ۷۰ درصد به ۹۰ درصد افزایش میدهد.
با وجود توضیحات فوق ممکن است در بعضی مواقع بعلت انحراف باقی مانده پس از جراحی بر حسب نظر پزشک، نیاز به تزریق داروی خاصی در عضله نیز وجود خواهد داشت. بیمار اغلب ظرف چند روز بعد از عمل بهبود یافته و به فعالیتهای طبیعیاش برمیگردد.
گاهی اوقات در هر دو گروه کودکان و بزرگسالان ممکن است اصلاح انجام شده بیشتر یا کمتر از مقدار موردنظر باشد که در آن صورت انجام عملی دیگر ضرورت خواهد یافت.توصیه میشود جراحی اصلاحی استرابیسم هرچه سریعتر صورت گیرد زیرا شیرخوار به محض اینکه چشمهایش مستقیم شد امکان دید طبیعی و دید دو چشمی را پیدا خواهد کرد. از طرف دیگر لوچی چشممیتواند بر اعتماد به نفس کودک نیز نقشی منفی داشته باشد.