علائم و نشانه‌ها:

شایع‌ترین شکایت بیمار مبتلا به خراش و زخم قرنیه درد است که البته در نوعی از عفونت ویروسی وجود ندارد. معمولاً شدت درد در محیط پر نور تشدید یافته که باعث ترس از نورمی‌شود.

اشک‌ریزش، قرمزی چشم، کاهش دید و در بعضی موارد ترشح چرکی نیز از دیگر علائم این بیماری هستند.

تشخيص:

قرنیه تحت نور کافی و با استفاده از اسلیت لامپ توسط پزشک معاینه می‌شود. گرفتن یک تاریخچه دقیق از بیمار در بیماری‌های قرنیه بسیار مهم می‌باشد. تاریخچه ضربه یا بیمارهای قرنیه می‌تواند کمک کننده باشد. در حقیقت جسم خارجی و خراشهای سطحی در مورد بسیار شایع از زخم‌های قرنیه هستند.

از آنجایی که عفونت‌های قرنیه علل مختلفی دارد، بنابراین گاهی برای انتخاب درمان مناسب انجام آزمایشات آزمایشگاهی و کشت ضروری می‌باشد.

پیشگیری و درمان:

درمان نباید تا آماده شدن جواب آزمایشات متوقف شود. اگر ارگانیسم توسط کشت تشخیص داده شد درمان به نوع مناسب تغییر میابد. در بعضی موارد بستری در بیمارستان نیز احتياج می‌شود بخصوص در مواردی که عفونت شدید و وسیع باشد یا اگر فرد مبتلا به دیابت و یا بیماری‌های نقص سیستم ایمنی بوده و یا به تنهایی قادر به مراقبت از خویش نباشد. نباشد.

چنانچه با وجود درمان کافی و برطرف شدن علائم، اسکار زخم روی قرنیه باقی بماند و موجب کدورت بینایی گردد پیوند قرنیه می‌تواند کمک کننده باشد.

توصیه‌ها:

ـ افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند درصورت بروز درد و قرمزی چشم خود باید فورا با پزشک متخصص خود تماس بگیرند.

ـ در صورت ورود جسم خارجی به چشم از انجام هرگونه دستکاری چشم و استفاده از هر نوع محلول یا دارو بدون نظر پزشک جدا خودداری نمایید زیرا اینگونه مداخلات ممکن است به آسیب شدیدتر و گاه غیر قابل برگشت قرنیه منجر شود.

ـ استفاده از قطره‌های بی‌حس کننده موضعی به طورسرخود توسط بیمار، اگرچه به طور موقت سبب تسکین درد ناشی از خراش قرنیه یا وجود اجسام خارجی می‌گرددولی احتمال بروز عفونت‌های شدید قرنیه و آسیب‌های وسیع را به شدت افزایشمی‌دهد.

ـ مراقبت از چشم‌ها حین انجام کارهایی چون جوشکاری و تراشکاری با استفاده از عینک‌ های  محافظ، روش مناسبی در پیشگیری از سوانح چشمی حین کار می‌باشد.