قطره چشم بریمونیدین (Brimonidine eye drops)

اطلاعات دارویی : افزایش فشار داخل چشم می‌تواند به عصب بینایی پشت چشم صدمه بزند که این اتفاق گلوکوم نام دارد. گلوکوم اگر درمان نشود، می‌تواند به از دست دادن بینایی منجر شود. اگر شما دچار افزایش فشار داخل چشم هستید، اما آسیبی به عصب بینایی شما وارد نشده است، این شرایط، فشار خون بالای چشم نامیده می‌شود. افراد مبتلا به فشار خون بالا چشمی، خطر بیشتری برای ابتلا به گلوکوم در آینده دارند. درمان با قطره چشم بریمونیدین باعث می‌شود تا فشار چشم افراد مبتلا به فشار خون بالا را کاهش دهد و همچنین قطره چشم بریمونیدین از آسیب‌های بیشتر بعدی در افراد مبتلا به گلوکوم جلوگیری می‌کند.

قطره چشمی بریمونیدین با کاهش مقدار مایع قسمت جلوی چشم (به نام زلالیه) و با افزایش خروج مایع از چشم، تغییراتش را اعمال می‌کند. این دو عمل نیز باعث کاهش فشار داخل چشم می‌شود.

گاهی اوقات، برای پایین نگه داشتن فشار چشم، بیشتر از یک نوع قطره چشمی مورد نیاز است. در این مواقع، به جای استفاده از دو قطره مختلف، ممکن است پزشک قطره چشم ترکیبی تجویز کند. بریمونیدین در دسترس به عنوان یک قطره چشم در ترکیب با تیمولول (یک بتا بلاکر) با نام تجاری Combigan و بریمونیدین در ترکیب با برینزولامید (مهار کننده‌های کربنیک انهیدراز) با نام تجاری Simbrinza در داروخانه‌ها موجود است.

نکاتی که قبل از مصرف قطره چشمی بریمونیدین باید در نظر گرفته شود

  • در صورتی که باردارید و یا به نوزاد خود شیر می‌دهید.
  • اگر هرگونه مشکل قلبی-عروقی دارید.
  • اگر از لنز چشمی استفاده می‌کنید.
  • اگر مشکل گردش خون (به خصوص سندرم رینود) دارید.
  • اگر زمانی که به سرعت می‌نشینید یا بلند می‌‌شوید، احساس سرگیجه می‌کنید.
  • اگر بیماری افسردگی دارید.
  • درصورتی‌که هرگونه بیماری کبدی و یا مشکل کلیوی دارید.
  • اگر در حال حاضر در حال مصرف داروی خاصی هستید. این داروها شامل تمامی داروهای در دسترس است، چه برایتان تجویزشده است و چه بدون تجویز پزشک آن را مصرف می‌کنید نظیر داروهای گیاهی و داروهای مکمل.
  • اگر سابقه واکنش آلرژیک به یک دارو را دارید.
  • قطره چشم بریمونیدین

    موارد منع مصرف قطره چشم بریمونیدین

  • به تاریخ انقضا قطره چشم بریمونیدین توجه کنید و اگر قطره‌ای که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است، از آن مصرف نکنید.
  • هرگز قطره چشم بریمونیدین را به کس دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
  • هرگز از قطره چشم بریمونیدین که بیش از یک ماه از اولین مصرف و باز شدن درش گذشته است، استفاده نکنید.
  • نحوه نگه‌داری قطره چشم بریمونیدین

  • تمامی داروها را دور از دسترس کودکان نگه‌دارید.
  • دارو را در جای خنک، خشک و دور از گرما و تابش نور مستقیم نگه‌دارید.
  • قطره چشم فقط چهار هفته بعد از اولین باری که در بطری آن را بازکرده‌اید، قابل نگه‌داری می‌باشد. اگر بطری قطره چشم بیش از این مدت باز بوده است، حتی اگر محلول آن نیز باقی‌مانده است، از آن استفاده نکنید.
  • عوارض جانبی احتمالی قطره چشمی بریمونیدین

    همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند؛ اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌دهند. در‌ صورت بروز مستمر هریک از عوارض می‌بایست به پزشک اطلاع داده شود:

  • خشکی چشم، تاری دید، قرمزی چشم، سوزش و التهاب، حساسیت به نور، احساس علائم خسته، خواب آلودگی، سرگیجه، سردرد، علائم مانند سرماخوردگی، ناراحتی معده و طعم غیر عادی

    بطری‌های قطره‌های چشمی حاوی مواد نگه‌دارنده هستند که می‌تواند در برخی افراد واکنش‌های آلرژیک ایجاد کند. اگر چشمان شما پس از استفاده از قطره، قرمز یا ملتهب شد، با دکتر خود مشورت کنید.

  • تداخل دارویی قطره چشم بریمونیدین

    تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله با نسخه / داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) که استفاده می‌کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.

    برخی از داروهایی که ممکن است با قطره چشم بریمونیدین تداخل کنند عبارت‌اند از: بتا بلاکرها (به عنوان مثال، آتنولول (atenolol)، متوپرولول (metoprolol)، قطره چشم تیمولول (timolol))، دیگوکسین (digoxin)، داروهای فشارخون بالا (به عنوان مثال، کلونیدین (clonidine)، ترازوسین (terazosin))، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (به عنوان مثال، آمی تریپتیلین (amitriptyline)).

    اگر داروهایی مصرف می‌کنید که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند، به دکتر یا داروساز خود بگویید، از جمله: الکل، آنتی‌هیستامین‌ها (از قبیل ستیریزین (cetirizine)، دیفن هیدرامین (diphenhydramine))، داروهای خواب و یا ضد اضطراب (مانند آلپرازولام (alprazolam)، دیازپام (diazepam)، زولپیدم (zolpidem))، داروهای ضد تشنج (کاربامازپین (carbamazepine))، باربیتورات‌ها (به عنوان مثال، فنوباربیتال (phenobarbital))، داروهای روحی (به عنوان مثال، فنوتیازین‌ها مانند کلرپرومازین (chlorpromazine))، شل‌ کننده‌های عضلانی و داروهای ضد درد و مسکن (مانند کدئین).

    fa_IRPersian