علل:

چشم دارای عدسی محدبی است که از آن برای عمل تطابق و دیدن اشیاء نزدیک استفاده می‌کند. در حالت طبیعی انقباض عضلات مژگانی متصل به عدسی باعث تغییر در تحدب آن شده و موجب قرار گرفتن تصویر بر روی شبکیه می‌شود. در حالت استراحت عدسی، تمرکز بر رؤیت اشیاء دور خواهد بود. با افزایش سن عدسی بتدریج قوام نرم خود را از دست داده و سخت‌تر می‌گردد. به همین دلیل تطابق برای دیدن اشیاء نزدیک سخت‌تر اتفاق می‌افتد. سخت شدن لنز با گذشت زمان بتدریج افزایش یافته و در این سن کامل می‌گردد.

علائم و نشانه‌ها:

شخص مبتلا به پیرچشمی قادر به خواندن حروف ریز نبوده و یا نمی‌تواند بین اشیاء نزدیک افتراق بگذارد. تاریکی، صبح زود و خستگی از عوامل تشدید کننده این حالت می‌باشند. بسیاری از بیماران اظهار می‌دارند که هنگام مطالعه احساس خواب آلودگی پیدا می‌کنند.

تشخيص:

معاینات تشخیصی مشابه آن چه که در نزدیک بینی تشریح شده است انجام می‌گردد(به مبحث نزدیک بینی مراجعه گردد).

پیشگیری و درمان:

پیرچشمی با افزودن یک عدسی محدب (مثبت) جهت جبران قدرت تمرکز از دست رفته عدسی در چشم درمان می‌شود. لیزر تاثیری بر روی قدرت متمرکز کننده عدسی چشم نداشته و بنابراین نمی‌تواند پیرچشمی را درمان کند.

توصیه‌ها:

در صورتی که قبلاً به عینک نیاز نداشته‌اید بهتر است در حدود سن ۴۰ سالگی جهت بررسی دید و نیاز به عینک با چشم پزشک خود مشورت کنید.